“In 2022 heb ik hier 6 maanden als vrijwilliger gewerkt. Dat beviel zo goed, dat ik besloot me richting dit vak om te scholen. Ik werkte jaren geleden op kantoor, maar dat ging me steeds meer tegenstaan. Hoge werkdruk, weinig vrijheid, onduidelijke werkinstructies, dus toen ik zwanger werd, besloot ik voor mijzelf te kiezen. Vanaf het moment dat m’n zoon oud genoeg was om zelf naar school te gaan kreeg ik weer de tijd om er wat bij te doen.

M’n hele leven heb ik al iets met kinderen, dus besloot ik het in die richting te zoeken. Via een vriend van mijn man, een schoolleider, kwam ik bij JongLeren terecht. Toevallig hadden ze plek op de Vaillantlaan, op maar tien minuten lopen van ons huis. Ik ben gaan kijken en vond het enorm gezellig. Je eigen problemen smelten weg als je de glimlach van die kinderen ziet. Ik vond het heerlijk en besloot ter plekke: ‘Ik ga door in dit werk’.

Nu loop ik op dezelfde plek stage waar ik eerst als vrijwilliger aan de slag was. Mijn collega’s zijn superaardig en geduldig. Ze leggen alles goed uit en geven waardevol advies. In het begin wilde ik de
kinderen vaak helpen als dingen niet lukten. Dat is toch een beetje dat moedergevoel, hè, maar ze moeten het zelf doen. Communiceren doen we vooral met onze handen, want ik spreek drie talen maar geen Turks of Marokkaans. Een meisje in de groep wees naar een beker en zei ‘su, su’. Ik dacht dat ze ermee wilde spelen en zei dat die alleen was om uit te drinken. Ze ging door, dus deed ik er een beetje water in en zei ‘water’. Als ze nu wat wil drinken, zegt zij dat ook. Weer een woordje geleerd. Dat maakt me blij en trots.”