Deelnemers van de cirkels zijn vaak eenzame ouderen die zelfstandig wonen en weinig sociale contacten hebben. In elke cirkel zitten zes mensen die elkaar volgens vaste volgorde elke ochtend vanaf negen uur bellen. “Ik bel nummer 1, nummer 2 belt nummer 3 enzovoort… tot de cirkel rond is. Dat is om half tien”, zegt Iris.
Neemt een deelnemer niet op, dan belt Iris iets later nog een keer. “Soms is iemand net koffie zetten – het Senseo-apparaat maakt herrie – of heeft het gehoorapparaat nog niet in. Krijg ik echt geen contact, dan vraag ik het sleuteladres, vaak buren of familie, om kijkje te nemen. Alleen in het uiterste geval bel ik de politie. De cirkel kijkt naar je om.”
Iris houdt ook intakegesprekken met mensen die ze van ouderenzorg doorkrijgt en voor wie de cirkel uitkomst kan bieden. “Mensen zoeken veiligheid. En dat bieden wij ze, want we bellen elke dag. Er is zo altijd iemand die weet dat je gezond bent opgestaan. Het is geen sociaal praatje. Je gaat niet zitten beppen, dat doe ik in het weekeinde. Dan bel ik iedereen die dat wil, uitgebreider.”
Het gaat Iris om menselijke warmte en een break in de dag. “Ik luister en steek ze een hart onder de riem. Door mijn slechte gezondheid worstel ik soms met dezelfde pijnen. Dat is mijn plus. Ik heb een grote bak empathie en dat komt goed uit. Het timide stemmetje waarmee ze opnemen heeft weer glans gekregen als we ophangen. Dat is zo dankbaar.
Den Haag – 1 december 2022