Een schot in de roos
Parvin is om medische redenen afgekeurd en kan daardoor niet werken. Maar ze wil zich graag nuttig maken. De participatiemedewerker van Wijkz, die helpt bij de antwoorden in het Nederlands, wist dat ze goed kon fietsen en vroeg haar of ze geen fietsles wilde geven. Dat was een schot in de roos. Parvin geeft al tien jaar drie keer per week fietsles aan vrouwen in Laak.
Vrijheid
“Ik ben blij dat ik het andere vrouwen ook kan leren. Als zij blij zijn, ben ik het ook. Ze hebben het in hun land nooit geleerd. Ze zien andere vrouwen op de fiets boodschappen doen of de kinderen naar school brengen en willen dat ook. Zien fietsen, doet fietsen. En eerlijk: fietsen geeft zoveel vrijheid”, zegt Parvin. Ze doet in de stad alles op de fiets.
Bang om te vallen
Het is niet makkelijk om op latere leeftijd te leren fietsen, ziet Parvin in haar lessen. Bij de kinderboerderij in Molenwijk bij wijkcentrum Cromvlietplein leert ze de vrouwen eerst op een loopfiets steppen. Als ze met beide benen los durven komen, kunnen ze een grotere fiets proberen. Eerst rijden ze op en neer op het terrein, daarna als het goed gaat, gaan ze de buurt in.
“Als je klein bent en je valt, sta je op en ga je door. Dat verandert als je ouder wordt. Bijna iedereen is bang om te vallen. De kunst is fietsen is leren balanceren. Sommige vrouwen hebben zes lessen nodig, anderen een half jaar. Als je zenuwachtig bent, duurt het langer. Het gaat om vertrouwen in jezelf. Je doet het alleen. Het kost veel energie.”