Zoetermeer – Met het oog op de Dag van de Mantelzorg en een jaar na de ontmoeting tussen mantelzorger Wil en haar Mantelzorgermaatje Daniëlle zoeken wij hen op. Het eerste Mantelzorgermaatjekoppel van MEE ZHN-Vrijwilliger Thuis.

Ondanks haar eigen lichamelijke ongemakken, is Wil al vele jaren mantelzorger van haar man Frans. “Het vinden van iemand die iets speciaals heeft waardoor het meteen klikt, dat was wel heel bijzonder.” Wil kijkt Daniëlle liefdevol aan. Vanaf “de eerste seconde” destijds – echtgenoot Frans zag het gebeuren – was er iets tussen Wil en Daniëlle. “Ik kreeg een warm gevoel bij haar, zoals je dat bij je eigen kinderen voelt.” Daniëlle zegt: “Ik ben hun aanloopdochter.” Frans beaamt dat. Wil zegt: “Ze is mijn vriendin.”

“Het was aftasten natuurlijk en ik heb ervoor gezorgd dat Wil mij in alle rust kon leren vertrouwen. Het ging mij om wat zij nodig had, maar ook dat er wederzijds invulling was. Wij hebben een zodanig rijk samenzijn, dat wat wij ook doen: het is goed. En we hebben al van alles gedaan.” Het maakt niet uit wat Wil verzint, Daniëlle regelt het. “We hebben nog niet geschaatst” schatert Wil. Daniëlle zorgt er wel voor dat ik jong blijf.” Het was nieuw voor Wil als mantelzorger en in het begin moeilijk om alleen aan zichzelf te denken.

Daniëlle: “Het is logisch dat Wil snel op het onderwerp ‘echtgenoot Frans’ overging, voor wie zij al zo lang mantelzorger is: er is onvoorwaardelijke liefde tussen die
twee! Daniëlle en Wil hebben veel gekeken naar wat voorheen niet kon. “Ik mag mijzelf weer zijn”, zegt Wil. “Ik heb veel hobby’s die vanwege mijn macula-degeneratie niet meer kunnen. Het afgelopen jaar ben ik erg achteruitgegaan. Doordat Daniëlle mee kan, kan ik veel meer en beweeg ik meer. “Zij is mijn ogen.” Als Daniëlle aan Wil vraagt: “Vind je dat ik je genoeg in je waarde laat?” zegt Wil: “Natuurlijk! Je steltje niet opdringerig op. En ik kan veel met je delen.”

Memorabel
Het afgelopen jaar kende memorabele momenten: “Pas geleden zaten we op een bankje in het park. Er ontstonden mooie gesprekken, ook met omstanders. Je leert elkaar weer anders kennen. Dit soort spontane momenten zijn waardevol.” Het uitje naar Den Haag, en ouderwets shoppen: dat is heel goed bevallen! “Je kunt nog prima een korte broek aan” grapt Daniëlle. De misschien wel laatste jeu de boules avond voor Wil, waar Daniëlle kwam kijken, was ook fijn. En er wordt veel gelachen, ook samen met Frans!

Verandering
Mantelzorgermaatje Daniëlle kwam voor Wil op het juiste moment. Eerder kon Wil de thuissituatie niet loslaten. Wil zegt: “Ik kan iedereen een Mantelzorgermaatje aanraden. Ik had er eerder nooit bij stilgestaan. “Op de vraag ‘wat heb jij zien veranderen, Daniëlle, in het afgelopen jaar?’ antwoordt zij: “Wil is veel zelfverzekerder, komt meer voor zichzelf op en vindt zichzelf meer waard. En maakt meer gekke grapjes.” “Nou, ik ben inderdaad wat losser geworden”, lacht Wil. Wil vindt het belangrijk dat het ook met Daniëlle goed gaat en wil met haar rekening houden.

Daniëlle zegt: “Je mag me altijd benaderen, al houd ik mijn regie.” En dat probeert zij Wil ook te leren.
Plannen voor het komende jaar zijn er al: te beginnen met een verrassingslunch voor Wils 82e verjaardag!